Oczywiście

że liście
nic nadzwyczajnego
były na drzewie
i spadły z niego

listopad to w swojej nazwie zawiera
że gdy się żyje
to i się umiera

żyć się będzie gdy się umiera z Miłości
z powiewem wiatru do wieczności

milczę jak poeta

nie mówić
tak najlepiej
bo mówić to za dużo
zaraz jakieś słowa się przypomną
niewypowiedziane
i słowotok
i nieskładnie
niegramatycznie
koślawo

lepiej mi wychodzi milczenie
i przekonuję się o tym coraz częściej
gdy za często chcę coś powiedzieć

a potem chcę powiedzieć że to co powiedziałam
to nie powiedziałam tak jak chciałam

nie cofnie się wiatr
ale rzeka tak