gdy już nie możesz patrzeć
na to wszystko, mój Boże
Twoje Łzy - Krople Oczyszczenia
spadają na ziemię

i niewinni przed snem zanurzeni
budzą się wolni
w obłokach z ucisku

tak blisko

nikt nic nie wie
chociaż tak
wszyscy wszystko wiedzą

i to dobrze
to nasza tajemnica

gdzie Ty tam i ja
jak Tobie tak i mnie

jeszcze nie fruwam
wciąż zdzieram podeszwy

umierać codziennie z miłości

i gdy już
fizycznie i duchowo konam
Anioł mnie podtrzymuje
by znów

Miłość odwzajemniona

Ty, mój Boże, ukształtowałeś mnie
marne gliniane naczynie skruszone
Ty wypełniłeś mnie po brzegi
i po krańce spływających kropli

Moje serce jest zbyt małe na Twoją Miłość -
przemieniasz mnie całą w kruche gliniane naczynie

Rysa za rysą ze środka rozsadza -
z zewnątrz pomnaża każdy kryształ lodu

Dotyka cierniem w sam środek -
znieczuleni po omacku trafiają

Ten krzyk, co się nie wydobywa poza Niebo
przekracza słowa bez wyobraźni

Dosłownie współczująca

a gdy śpisz już wykończony
niosę Cię
Twój Krzyż
w sercu
na ramionach
wykończona
rozpoczęta

śpij spokojnie
jestem tu
z Tobą

mój Piękny, czy mogę na Ciebie patrzeć?

gdy patrzę na Ciebie, mój Jezu
to nie wiem gdzie mam ukryć oczy
powieki niepewne

Niebiańskim Obliczem promieniejesz
w każdym moim mroku
aż wstyd

gdyby nie Twój uśmiech
zapadłabym się

przed Tobą bezsilna
rozsypana, połamana
przebita
nie wiem jak
tylko tak ściska
serce do łez
na Twoich Stopach
moich
za innych
w udręce

nie mogę zamknąć się w sobie
gdy Ramiona szeroko otwarte na belce

w braku słów ... tak blisko

w ciszy, która jak włócznia
przebija serce
tylko jęk i łzy i myśli przeszkodą
do zniesienia granicy

tak blisko przy policzku
przy sercu utulam do snu
noszę Cię mój Jezu
Ukochany
Ukrzyżowany
tak blisko
bezgranicznie

nie umiem mówić, nie umiem milczeć
zapatrzona w Ciebie w sobie

szukałam miłości ...
znalazłam gdy poszłam po Twoich śladach
na samą Górę
na sam Szczyt Miłości
Krzyż

coraz częściej nie umiem się modlić,
ale też coraz częściej nie umiem nie modlić się

z tego cierpienia
tak bardzo
się cieszę

jesteśmy zadłużeni
po Niebo!

obmywam Twoje Stopy łzami
z moich grzechów
z bezsilności
nie mogę patrzeć
bo przebija na wskroś
ta włócznia
to Serce

z martwych ożywia
Miłosierdzie

bez cierpienia
nie byłabym
sobą

gdy idzie się Drogą Krzyżową
to ciężar jest

po prostu

Serce pęka kropla po kropelce
z Krwi Przenajświętszej
z Twojego Wnętrza
z Otchłani Miłości
przed Obliczem Twoim
w morzu łez
z obojętności

Twoje Imię niewymowne -
nie umiem wymówić
z należną czcią i miłością

setki razy dziennie w moim sercu i w myślach i na ustach
i setki razy za mało wyraziście

Jezus

na dobre

i na złe
i na łzę
nie jedną
i na razy
wciąż

na dobre już
ból i morze łez
zamiast potoku słów

gdy nie jeden raz
a wciąż na Twoje Serce
wkładają cierniową koronę

Ty jesteś mój!

a ja jestem Twoja!

kocham Cię
wpatruję się
w myślach i w sercu
wciąż śpiewam Tobie
hymn o miłości
który niesiesz
który niosę
w myślach i w sercu
na ramionach

patrzę
Ty patrzysz
ciężar łez odwraca oczy

złączona z Tobą na zawsze
gwoźdźmi i włócznią
zabliźniona

Ty jesteś mój!
a ja jestem Twoja!

Tak, Panie,

Ty wiesz, że Cię kocham!

i spraw, proszę,
bym prawdziwie
Cię miłowała.

Szlachetne Rysy

każda najmniejsza Rana i Blizna
odzwierciedla Szlachetne Rysy
nadając wyraz milczeniu
w Ukrzyżowanym
we mnie

poznaję Cię
przyobleczona
konam w Miłości Ramionach
w Tobie mnie przemienia
każda najmniejsza Rana i Blizna