moje ciało i serce - osobno
i zmysły i rozum - osobno

przedzieram się
w radości z cierpienia do cierpienia w radości
niepostrzeżenie

rozum przeszkadza miłości -
prawdziwa jest taka
nielogiczna

szalona z Miłości

bo ta miłość szalona
rozrywam swoje serce przed Twoim
i dookoła roztańczona
w polnych kwiatach
we włosach kłosy
pod nogami kłody

mogę fruwać
chodzić już nie mogę
coraz trudniej utrzymać się w pionie
u Twoich Stóp
w Twoich Źrenicach
w Twoim Sercu
moje miejsce

tak mi do Ciebie
po Drodze Krzyżowej
po Ogrodzie Oliwnym
tak ciężko
to zabierz
to Twoja Wola

Ty mój Jezu
do serca wtulony
z Drzewa
ze Żłóbka
z Krzyża

z życia

Pełna Miłości Maryja

Ta Kruszyna
Ten Czerwony Mak
Różę zrodziła
Miłości Kwiat

chcę być mostem -
najpewniejszym
z Krzyża

muszę iść dalej
wyjść poza Jeruzalem
po drodze pozbierać kurz
zanurzyć się w błocie
odnaleźć bryłkę złota - ciebie
bym mogła być z Nim
na Golgocie

od Żłóbka po Krzyż

od urodzenia na belkach
taki Znak
czasu

* na zdjęciu Krzyż, który dostałam od pewnego księdza Stanisława na I Rocznicę I Komunii Świętej i mam do dziś.

gdy już nie możesz patrzeć
na to wszystko, mój Boże
Twoje Łzy - Krople Oczyszczenia
spadają na ziemię

i niewinni przed snem zanurzeni
budzą się wolni
w obłokach z ucisku

tak blisko

nikt nic nie wie
chociaż tak
wszyscy wszystko wiedzą

i to dobrze
to nasza tajemnica

gdzie Ty tam i ja
jak Tobie tak i mnie

jeszcze nie fruwam
wciąż zdzieram podeszwy

umierać codziennie z miłości

i gdy już
fizycznie i duchowo konam
Anioł mnie podtrzymuje
by znów

Miłość odwzajemniona

Ty, mój Boże, ukształtowałeś mnie
marne gliniane naczynie skruszone
Ty wypełniłeś mnie po brzegi
i po krańce spływających kropli

Moje serce jest zbyt małe na Twoją Miłość -
przemieniasz mnie całą w kruche gliniane naczynie

Rysa za rysą ze środka rozsadza -
z zewnątrz pomnaża każdy kryształ lodu

Dotyka cierniem w sam środek -
znieczuleni po omacku trafiają

Ten krzyk, co się nie wydobywa poza Niebo
przekracza słowa bez wyobraźni

Dosłownie współczująca

a gdy śpisz już wykończony
niosę Cię
Twój Krzyż
w sercu
na ramionach
wykończona
rozpoczęta

śpij spokojnie
jestem tu
z Tobą

mój Piękny, czy mogę na Ciebie patrzeć?

gdy patrzę na Ciebie, mój Jezu
to nie wiem gdzie mam ukryć oczy
powieki niepewne

Niebiańskim Obliczem promieniejesz
w każdym moim mroku
aż wstyd

gdyby nie Twój uśmiech
zapadłabym się

przed Tobą bezsilna
rozsypana, połamana
przebita
nie wiem jak
tylko tak ściska
serce do łez
na Twoich Stopach
moich
za innych
w udręce

nie mogę zamknąć się w sobie
gdy Ramiona szeroko otwarte na belce

w braku słów ... tak blisko

w ciszy, która jak włócznia
przebija serce
tylko jęk i łzy i myśli przeszkodą
do zniesienia granicy

tak blisko przy policzku
przy sercu utulam do snu
noszę Cię mój Jezu
Ukochany
Ukrzyżowany
tak blisko
bezgranicznie

nie umiem mówić, nie umiem milczeć
zapatrzona w Ciebie w sobie

szukałam miłości ...
znalazłam gdy poszłam po Twoich śladach
na samą Górę
na sam Szczyt Miłości
Krzyż

coraz częściej nie umiem się modlić,
ale też coraz częściej nie umiem nie modlić się

z tego cierpienia
tak bardzo
się cieszę

jesteśmy zadłużeni
po Niebo!